بخش
عمده‌ای از مساحت این استان را مناطق کوهستانی در برگرفته‌اند. کوه‌های
این منطقه ادامه رشته کوه‌های زاگرس‌اند که به تدریج از شمال شرقی به جنوب
شرقی امتداد می‌یابند. ادامه این رشته همراه با کاهش ارتفاع، به تپه
ماهورهای آهکی، گچی و شنی منتهی شده و به زمین‌های پست ساحلی خلیج ‌فارس و
دریای عمان متصل می‌گرد.

این ناحیه پست ساحلی، در اطراف تنگه هرمز وسعت بیشتری یافته، و شرایط مساعدی برای کشاورزی و صیفی‌کاری به وجود آورده است.با توجه به مشخصات اقلیمی و استقرار استان هرمزگان در منطقه فوق حاره‌ای، گرمی هوا مهم‌ترین پدیده مشهود اقلیمی آن است.

استان
هرمزگان از مناطق گرم و خشک ایران است و اقلیم آن تحت تأثیر آب و هوای
نیمه‌بیابانی و بیابانی قرار دارد.هوای نوار ساحلی در تابستان‌ها، بسیار
گرم و مرطوب است و گاهی نیز دمای آن از پنجاه و دو درجه سانتی‌گراد تجاوز
می‌کند. دمای متوسط سالانه این منطقه در حدود بیست و هفت درجه سانتی‌گراد است. 

از
ویژگی‌های آب و هوایی استان هرمزگان، یک فصل طولانی گرم و یک فصل کوتاه
خنک است. فصل گرم همراه با هوای شرجی نه ماه به درازا می‌کشد. فصل تابستان
از اوایل اسفندماه شروع می‌شود؛ هوا رفته رفته رو به گرمی می‌رود تا این که
گرما در تیر و مرداد به اوج خود می‌رسد. فصل خنک آن همراه با خشکی نسبی
هوا، در حدود سه ماه طول می‌کشد. این فصل از اوایل آذرماه شروع می‌شود و
تحت تأثیر توده‌های هوای خنک غربی قرار می‌گیرد.

دمای
هوای این استان، در سردترین شب‌های سال، به ندرت به صفر درجه می‌رسد و در
روزهای زمستانی، دمای آن معمولاً از ده درجه سانتی‌گراد بالای صفر پایین‌تر
نمی‌آید. اصولاً آب و هوای این استان همانند آب و هوای نواحی بیابانی است و
میزان بارش‌های جوی آن نیز فوق‌العاده اندک می‌باشد. در این منطقه، در
حدود نه ماه از سال، بارندگی مهمی صورت نمی‌گیرد و قسمت عمده بارندگی آن
نیز در یک یا دو نوبت به وقوع می‌پیوندد در همان موارد اندک هم،‌ بارندگی
آن اغلب مانند باران‌های بهاری سیل‌آسا است و خسارات فراوانی به
بارمی‌آورد. میزان رطوبت‌ نسبی در سواحل خلیج‌فارس عمدتاً بالا است و بین
بیست تا صد درصد نوسان دارد.